سوره مبارکه اسراء
فلما نجاکم الی البر أعرضتم
 این خود دلالت بر این دارد که یاد خدای تعالی هیچ وقت از دل انسان بیرون نمی رود و در هیچ حالی مغفول نیست و اگر دعا می کند ، ذات و فطرت او واردارش می کند که در ضراء و سراء در سختی و راحتی او را بخواند .
         وَمَن كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا  
و هر كه در اين [دنيا] كور[دل] باشد در آخرت [هم] كور[دل] و گمراهتر خواهد بود    

وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الأَمْوَالِ وَالأَوْلادِ وَعِدْهُمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُورًا ﴿۶۴﴾
و از ايشان هر كه را توانستى با آواى خود تحريك كن و با سواران و پيادگانت بر آنها بتاز و با آنان در اموال و اولاد شركت كن و به ايشان وعده بده و شيطان جز فريب به آنها وعده نمى‏دهد
سلیمان بن قیس روایت کرده که از امیر المومنین علیه السلام شنیدم که می فرمود : رسول خدا فرمودند : خداوند بهشت را بر هر کسی که فحاش و بی حیا باشد و باکی نداشته باشد از اینکه چه می گوید و مردم درباره اش چه می گویند حرام کرده چون اینگونه اشخاص را اگر کاملا بررسی کنی خواهی دید که یا خود شیطانند یا شیطان در نطفه آنان شریک است .(تفسیر برهان ج2 ص426)
و در معانی شرکت شیطان در نطفه محمد مسلم از ابی جعفر علیه السلام روایت کرده که هرچیزی که از مال حرام باشد شیطان در آن شریک است  . (تفسیر عیاشی ج2ص229ح102)
قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إَلاَّ قَلِيلًا ﴿۶۲﴾
[سپس] گفت به من بگو اين كسى را كه بر من برترى دادى [براى چه بود] اگر تا روز قيامت مهلتم دهى قطعا فرزندانش را جز اندكى [از آنها] ريشه‏كن خواهم كرد
کلمه احتناک از حنک به معنی (( حنک الدابة بحبلها )) است یعنی ریسمانی که به گردن حیوان می بندند و او را می کشند که اینگونه باید ترجمه شود : سوگند که اگر تا روز قیامت که مدت عمر بشر در زمین است مرا مهلت دهی ، فرد رفد ذریه او را افسار میزنم مگر اندکی را که بندگان مخلص تو هستند .
وَإِن مَّن قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا كَانَ ذَلِك فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿۵۸﴾
و هيچ شهرى نيست مگر اينكه ما آن را [در صورت نافرمانى] پيش از روز رستاخيز به هلاكت مى‏رسانيم يا آن را سخت عذاب مى‏كنيم اين [عقوبت] در كتاب [الهى] به قلم رفته است
مردم بخاطر غریزه فسق و فساد آخرین شان مانند اولین شان هستند
أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿۵۷﴾
آن كسانى را كه ايشان مى‏خوانند [خود] به سوى پروردگارشان تقرب مى‏جويند [تا بدانند] كدام يك از آنها [به او] نزديكترند و به رحمت وى اميدوارند و از عذابش مى‏ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است
توسل درست و توسل غلط
وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُواْ الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿۵۳﴾
و به بندگانم بگو آنچه را كه بهتر است بگويند كه شيطان ميانشان را به هم مى‏زند زيرا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار است
 ادب در گفتار و ملاک برتری انسانها بر یکدیگر حسن سریره و خوش رفتاری است ، کمال ادب و ملاک برتری انسانها است
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿۴۴﴾
آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست او را تسبيح مى‏گويند و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش تسبيح او مى‏گويد ولى شما تسبيح آنها را درنمى‏يابيد به راستى كه او همواره بردبار [و] آمرزنده است
تسبیح حقیقی تسبیح قالی و گفتاری و صوتی نیست هر موجودی به تناسب وجودش نوعی از تسبیح را دارد هرچند گفتاری نباشد ، خود کتاب قرآن کریم هم خداوند را تسبیح میکند در حالی که نه شنیدنی است و نه قرار دادی !!!
از جعفر بن محمد از پدرش علیه السلام روایت شده که فرمود: رسول خدا نهی کردند از اینکه چارپایان را داغ کنند و اینکه مردم به صورت های آنها بزنند ، زیرا چاپایان هم خدا را به حمد و تسبیح می گویند .(تفسیر عیاشی ج2ص294)
اگر این اوهام نبود و بشر اسیر آن نمی شود ، آدمی در دنیا زندگی نمیکرد و نقشه پروردگار عالم به کرسی نمی نشست ، حال آنکه او خواسته است تا غرض خود را به کرسی بنشاند و فرموده است : و لک فی الارض مستقرٌ و متاعٌ الی حین