امام زمان این روز ها خیلی غریبه من بچه شیعه هیچ کاری براش نکردم جز اینکه فقط درد رو درداش گذاشتم خون به دل مهدی فاطمه کردیم مهدی فاطمه 1140 سال تنهاست  منتظر فقط فقط 313 نفر

به هر کدوم از ما بگن چقدر امام زمانتو دوست داری بدون معطلی میگیم خیلی اما وقتبی خوب رفتارمون نگاه میکنیم میبینیم هیچی میگیم امام زمان رو دوست داریم ولی اهنگ گوش میدیم میگیم امام زمان رو دوست داریم ول با نامحرم رابطه داریم میگیم امام زمان رو دوست داریم ولی حجابمونو رعایت نمییکنیم میگیم و میگیم ولی کو عمل من خودمو میگم

هیچ کار نکردم دستم جلو اامام زمانم خالیه  حتی نتونستم دلشو شاد کنم به جاش انگارر دل امامو خون کردم انقدر تنهاش گذاشتم  که حتی نمیتونم بگم شیعه علیم...

سرم جلو مادرش زهرا پایین روم سیاه که که کاری برای عزیزش نکردم فقط میگیم منتظریم ولی هیچ کدوم منتظر نیستیم ما حتی حاضر نیستیم به خاطرش از یکی از این کارا دست بکشیم

خدایا دستم خالیه  هیچی ندارم برای خوشی خودم دل مهدی فاطمه رو میشکنم ولی مهدی فاطمه با اینکه این همه داریم خون به دلش میکنیم باز ما رو دوست داره  وای وای ما چه میکنیم

آقا جان  فقط میتونم بگم شرمندتم  .....

یه کلیپ از غریبی امام زمان

http://www.aparat.com/v/4jd3u

فردا 26 مرداد سالروز آزاد سازی پرستو  دل سوخته بال شکسته به کشورشون اونایی که  رفتن ایستادن مردانه جنگیدن ورنج سالها دوری و رنج و عذاب را فقط امید بازگشت به دامن کشوری که غیرتشان نگذاشت ذره ای از خاک این کشور رو به دشمن متجاوز بدن

شاید توی اقوام دوستان اشناهاتون یه ازاده رو دیده باشد بعضیاشون خیلی کم سن وسال بودن که اسیر شدن ولی وقتی به کشور باز گشتن به زور میشد سنشون روتشخیص داد موها محاسنشون سفید شده خیلی سخته وقت پای درد دلشون میشینی چیزاهایی مشنویی که حتی باورشون برای تو ومن نسل جوون خیلی دور از ذهن وقتی از شنکنجه هایی که برای عشق به امام خوندن دعای توسل و قران   حتی برای عزاداری اقا امام حسین تحمل کردن تعریف میکنن از شهادت دوستانشون ,دوستایی که تو بغلشون جون دادن از خیلی سختیهای دیگه ولی هیچ وقت گلایه نکردن اسرات صبر زینبی رو یادشون داد نذاشتن دشمن ذره ای سو استفاده کنن

فردا روز موعود بر میگردیم به 24 سال پیش زمانی که اولین اسرای ما رو رژیم بعث بعد از کلی رایزنی آزاد میکنه میریم به اردو گاه اسرا هیچی کس نمیتونه حال اسرا وصف کنه اصلا تو کلمات نمیگنجه من اونروزا نبودم ولی الان با اینکه این همه سال میگذره ولی هنوزنم برای مردم ما فردا روز بزرگیه

منم بعد ببیست وچهار سال میگم ازاده عزیزم خوش آمدی به میهن

مرز خسروی پذیرای نخستین گروه یک هزار نفری خسروی

نخستین گروه اسرای ایرانی یک هزار نفر بودند در حالی عصر چنین روزی (26 مرداد) از طریق مرز خسروی و با استقبال گرم همرزمان و اقشار مختلف مردم وارد کشورمان شدند تا اولین گام مبادله اسرا میان دو کشور ایران و عراق که هشت سال با هم جنگیده بودند، برداشته شود.

در این روز اشک ها و لبخندها با هم عجین شده بود تا انتظار یعقوبیان را به وصال یوسف ها پیوند دهند و در این میان چه دیدنی بود سجده شکری که آزدگان با ورود به کشور بر خاک میهن در مرز خسروی به جای آوردند و چه زیبا بود تجسم حضور فرزندان وطن در آغوش سرزمینی که غیرتش آوازه جهان و جهانیان شده بود.

در تاریخ ۲۶ مردادماه اولین گروه اسرای جنگی آزاد شده و به آغوش ملت بازگشتند. تمامی مردم ایران این پیروزی را جشن گرفته و شور و هیجانی در خانواده‌ها و محله‌ها ایجاد شده بود. در تاریخ ۲۷ مرداد ۶۹ رئیس‌جمهور ایران خطاب به صدام نوشت: «اعلام پذیرش مجدد معاهده ۱۹۷۵ از سوی شما تبدیل آتش‌بس موجود به صلح دائم و پایدار را هموار ساخت.»

اسرای سرافراز ایرانی از چند نقطه مرزی با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت حرم امام خمینی و همچنین دیدار با آیت‌الله خامنه‌ای از نخستین برنامه‌ها و اقدامات مشترک آزادگان ایرانی بود. آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با آزادگان گفت: «... یکی از چیزهایی که شما را، دل‌هایتان را زنده نگه می‌داشت، ‌پر امید نگه می‌داشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می‌شود فهمید... مسأله اسارت طولانی فرزندان این ملت به نوبه خود امتحان دیگری بود که ملت ما با موفقیت آن را به انجام رسانده و اسرای ما همانند ملت ایران از خود آزادمردی نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازی به وطن بازگشتند...شما در دوران اسارت شرایط سختی را گذراندید، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگی خود به اسلام، امام و انقلاب موجب افتخار و آبرومندی ملت خود در برابر دشمن شدید.»

چند دقیقه وقت بگذارید درد و دل با شهدا می خوام به اوناییکه اینقدر با شهدا درد دل می کنند حرفایی بزنم . خدا می داند از روی صداقت می گویم پاسخ هیچکدام از سئوالات را نمی دانم . من خود یار شهدایم . اما از قافله شان عقب ماندم چون راه را گم کرده بودم . و هر چه دویدم به این خیل پاکان نرسیدم . به من بگویید چگونه میتوانم صدا سیما را پاک کنم ؟ چگونه باید بی حجابی را بردارم ؟ چگونه باید جلوی آنان که از بانکها میلیاردها وام می گیرند و پس نمی دهند و هر روز هم این قضیه تکرار می شود را باید بگیرم؟ چگونه می توانم روابط خارجی مملکت را اصلاح کنم ؟ چگونه میتوانم وضع آموزش و پرورش را درست کنم ؟ چگونه می توانم آنانکه توطئه می کنند سرکوب کنم؟ چگونه می توانم آقا زاده ها را از چپاول مملکت باز دارم ؟ چگونه میتوانم مافیای اقتصادی را بشناسم و جلوی تجاوز به حقوق ملت را بگیرم ؟ چگونه میتوانم به دانشگاهها بقبولانم که رزمنده ها را در آغوش گیرند ؟ چگونه به نهاد های ذی ربط دستور دهم تا به خانواده های شهدا و ایثارگران آنچنان که شایسته اند رسیدگی کنند ؟ چگونه میتوانم برای همه ی بیکاران اشتغالزایی کنم ؟ چگونه می توانم پارتی بازی را بردارم؟ چگونه می توانم عدالت را اجرا کنم ؟ چگونه می توانم به نماینده ی مجلس بگویم با کارت شارژ رأی جمع نکن ؟ چگونه جلوی آنان را که نه تنها در انقلاب و جنگ نبودند بلکه در مقابل خودم مبارزه با انقلاب می کردند ، بگیرم که از مسئولین نظام نشوند ؟ چگونه می توانم ...... حالا بگویید : آیا واقعاٌ اینها که گفتم وجود دارد ؟ اگر هست پس چه وقت پایان می پذیرد ؟ امید وار به پایانش باشم یا نه؟ آیا به عهده ی من است که اقدام کنم ؟ اگر آری چگونه باید اقدام کنم ؟ اگر هم نیست پس چرا اینقدر می نالید و نزد شهدا شکایت دارید ؟ چقدر از گرفتاریهایی که می شمرید توسط مردم معمولی بوجود آمده و چند درصد از آنها را مسئولین محترم مقصرند ؟ حالا تقصیرات مردم را چگونه رفع کنم ؟ مسئولان را چه کسی باید مجاب کند ؟ من ؟ اگر میگویی من چگونه باید اینکار را بکنم ؟ همه ی آنها که در رأس امورند و هادیان این مملکتند که بی نقصند . نیستند ؟ پس الفاتحه . هستند ؟ پس اینهمه شکایت چرا ؟ یا اینکه نه . رهبری و رییس جمهور و مسئول قوه قضاییه ، مقننه و مسئولین بنیاد شهید و کمیته امداد و کلیه وزارتخانه ها و همه روحانیت معظم و ..... اینها را بذار کنار – اینها را که نمیشه گفت نقص دارند - - می مونه من و تو و اوناییکه به هیچکدام نمیشه اطمینان کرد . خب اونا که در اقلیتند . و هیچ خوفی از آنها ظاهراٌ نباید باشه درسته ؟ یا اینکه نه ، قدرت برترند و ما نمیدونیم ؟ راستی هستند یا نه ؟ اگر هستند پس باز هم الفاتحه . اگر آنطور که در شعار ها است نیستند ، پس دیگه این دست و آن دست کردن برای چیست ؟ یا اینکه نمیشه به آقایان مطلب درشتی گفت . یک وقت ناراحت می شوند و ... پس بنظرم یک چیز صحت داشته باشد : نه خوبان ما بدند و نه بدان ، بد معرفی می شوند . دیدی آخر بخدا قسم فقط منم و تو که بد هستیم . تو میگی خانمها بی حجابند ، خب بگو چرا ؟ مگه از همین مردم نیستند ؟ تو میدونی چند درصدشون دختران ، مادران و خواهران آدمایی هستند که در متن انقلاب و جنگ بودند ؟خب چه شد ؟ مقصر منم یا تو ؟ تو میگی صدا و سیما اینطوری و آنطوری . زیر نظر من اداره می شه یا تو ؟ تو میگی مافیای نفت و خودرو و طلا و پول و ... من و تو میتونیم مافیا بگیریم ؟ مگه من و تو باید از مافیاهای تو زندون محافظت کنیم که در نرند یا در نبرندنشون ؟ من و تو چه کنیم ؟ گفتند بریزید تو خیابونا بگید مرگ بر شاه ریختیم گفتند جلوی منافقان و گروههای معاند رو بگیرین گرفتیم گفتند برید دفاع کنید کردیم گفتند بمیرید مردیم گفتند رأی بدید دادیم گفتند در هر مناسبت بریزید در خیابان ، با شکوهتر از بار قبل آمدیم گفتند از فلانی و فلانی بیزار باشید شدیم گفتند فقط فلان آدما را دوست داشته باشید داشتیم به نظر شما من و تو چه نکردیم ؟ که حالا باید تاوان آن را پس دهیم ؟ لابد الآن هر که این موضوعات را می خواند بادی به غبغب می اندازد و میگوید : باید در صحنه باشیم – نبوده ایم ؟ باید رهبر ، رییس جمهور و مسئولین رتبه اول مملکت را با جان و دل حمایت کنیم – نکرده ایم ؟ باید صبر کنیم و فشار ها را تحمل نماییم – ننموده ایم ؟ میگویید حرمتها شکسته شده ؟ چه کسانی آن را شکستند؟ مردم شکستند ؟ چرا شکستند ؟ مگر بیمار بودند که بشکنند ؟ یعنی مردم ، نه همه ، همانقدر که میگویید ، مردم بدی هستند ؟ همانها بابا و مادرهاشون تو انقلاب و جنگ نبود ؟ از میان همان مردم بد کسی شهید نشد ؟ کسی از همان خانواده های بد جانباز نشده ؟ کسانی از همان مردم بد نیست که خانه و کاشانه اش در جنگ ویران شده باشد ؟ واقعاٌ آمار دارید که همه ی خانواده شهدا و ایثارگرا ن از خانواده های با حجابها هستند ؟ شاید باشند نمیدانم . خب اگر به نتیجه ای رسیدید که مردم نشکستند ، پس چه کسانی غیر از مردم حرمت شکن هستند ؟ آنهم حرمت خون شهدا . پس چه کسانی باید جلوی حرمت شکنی را بگیرند ؟ آیا جلوگیری از شکسته شدن حرمت خون شهدا و فداکاری ایثارگران از اولویت همه کارها نیست ؟ من جلوی شکستن حرمتها را بگیرم یا تو ؟ خب اگر همین هم بعهده ی من و تو است بگویند چگونه تا بگیریم . همه ارگانها و شخصیتهایی که با نردبان خون شهدا و از خود گذشتگی ایثارگران به کرسی صدارت نشستند و الآن خود را پاسبان حرمت آنان می دانند و از سوی آنان موظف شدند تا حرمتشان را پاس بدارند کنار بروند تا ما خود حرمت پایمال شده شان را برگردانیم . اما حیف نمیدانم چه کسی باید همین حرف را به آنان بزند .چه کسی باید توجیهشان کند . چه کسی باید.......

گروه شهدا

ﭘﺸﺖ اﺗﺎق ﺧﻮاب وﺟﺪان ﺑﺸﺮی ،
ﮐﻮدک ، نیمه سوخته
ﻣﺎدر ، تکه پاره
و ﺳﺮخ رودِ ﻃﻐﯿﺎن ﮐﺮده از ﺑﺎران ﺑﻤﺐ و ﻣﻮﺷﮏ.
ﺧﺒﺮ از ﺗﻌﺒﯿﺮ رؤﯾﺎی ﯾﻮﺣﻨﺎ ﻣﯽ دھﺪ
آن ﺳﻮﺗﺮ...
ﭘﺎی دﯾﻮار ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه
زﻧﯽ را ﮔﺮﻓﺘﺎر در ﺗﺎر ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺳﯿﺎه "ﺟﮭﺎد ﻧﮑﺎح"
... از ﺧﻮد ﺗﮭﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛
و ﯾﺎ
به ﺟﺮم ﭘﺎﮐﯽ

زﻧﺪه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ داغ "سمیه ی ﯾﺎﺳﺮ" را
.
.
.
و ھﻨﻮز ھﻢ در ﺑﺎزی ﮔﺮﮔﻢ به ھﻮای ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺎزان ﻋﺎﻟﻢ ،
آواز ﻻﻻﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ
ﺑﺮای وﺟﺪان ھﺎی ﺑﯿﺪار ،
.
.
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن! ھﻨﻮز ھﻢ ﻗﺮآن ﺑﺎ زوزه ھﺎی ﮔﺮگ ھﺎ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد.

(شاعر خانم زهرا رفیعی)

----------------------------------------- توصیه اکید میکنم اگر طاقت ندارید، نخوانید ------------------------------------------

دلخراش بودن تصاویر جنایات اسرائیلی ها به حدی است که حتی بازنشر آن هم سخت است، چه رسد به تحملش توسط مردم مظلوم غزه. ...

به گزارش خبرگزاری فارس، «مدز گیلبرت» پزشک نروژی که به صورت داوطلب برای کمک به مردم غزه به این منطقه سفر کرده، در نامه‌ای به تشریح اوضاع پرداخته و از رئیس‌جمهور آمریکا خواسته به این وضعیت پایان دهد.
در ادامه، متن نامه این پزشک نروژی آمده است:

«دوستان گرامی؛
دیشب افتضاح بود. «تهاجم زمینی» به غزه باعث شد تا انبوهی از فلسطینی‌ها از هر سنی با همه نوع مجروحیتی از راه برسند؛ نقص عضو، بدن‌های پاره پاره، خونریزی، رعشه و در آستانه مرگ. همه آن‌ها هم غیرنظامی و بی‌گناه بودند.