خند و زندگی کن....
چه زیباست بر سپید و سیاه روزگار لبخند زدن حتی اگر پرهایت بسته باشد....
حتی اگر بخاطر ناگفته ها، ساز حنجره ات کوک نباشد.......
حتی اگر در لحظه هایت، نگرانی باشد......
حتی اگر......
اگر از آسمان به پائین بنگری،زمین و هرچه در آنست در فاصله ی دو انگشت میگنجد.
پس چرا نگرانی برای فردا ؟
آنکه در لحظه لحظه ی زندگی جاریست همه را میداند...
شب به پایان خواهد رسید، بگذار لبخند بر دغدغه هایت طلوعی دیگر باشد.
بخند و زندگی کن....

 کمی سکوت…
کمی آخرت…
دلم دل بریدن می خواهد…
کمی اشک …
کمی بهت…
کمی آغوش آسمانی…
دلم یک کوچه می خواهد بی بن بست!! و یک خدا!!
تا کمی با هم قدم بزنیم ..
فقط همین!

                   

دلم گرفته شهيدان ، مرا ، مرا ببريد
      مرا ز غربت اين خاك ، تا خدا ببريد
             مرا كه خسته ترينم ، كسي نمي خواهد
                      كرم نموده دلم را مگر شما ببريد...

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم

یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم....

فاضل قشنگ گفتی اما...

یا چشم بپوش از من .......

ان طردتنی عن بابک فبمن اعوذ...

و ان رددتنی عن جنابک فبمن الوذ...

دارند اذان میگویند:

حی علی خیر العمل...

راستی ما صاحب داریم...

باز هم صدایم میکنند

دعوتم کردند...

التماس دعا

از کودکی دیوانه بودم

                            ...مادرم میگفت...

دعا کنید در لحظه جان دادن بگویم:

                            عشق الحسین اجننی

می نویسم که شب تار، سحر می گردد

یک نفر مانده از این قوم، که برمی گردد...

یکی می پرسد اندوه تو از چیست؟

سبب ساز سکوت مبهمت کیست ؟

برایــش صــادقـانه مـی نویـســم،

بــرای آنکه بـاید بـاشد و نـیـست ...

سالها رفت و هنوز

یک نفر نیست بپرسد از من

که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

این زمان نشسته بی تو با خدا                       آنکه با تو بود و با خدا نبود    

می کند هوای گریه های تلخ                      آنکه خنده از لبش جدا نبود

-----------------------------------------

   بر خاک بخواب نازنین تختی نیست            آواره شدن حکایت سختی یست

  از اشک های پاک خود فهمیدم                لبخند همیشه راز خوشبختی نیست

------------------------------------------

چه دردیست در میان جمع بودن                    ولی در گوشه ای تنها نشستن

برای دیگران چون کوه بودن                      ولی در چشم خود آرام شکستن

---------------------------------------------

    در بهار زندگي احساس پيري مي کنم                   با همه ازادگي فکر اسيري مي کنم
بس که بد ديدم ز ياران به ظاهر خوب خود   

   بعد از اين بر کودک دل سخت گيري مي کنم